Smelten

En dan plots
krijg je
een echte knuffel
zomaar, ineens
warme handjes
in je nek
en het hoofdje
tegen je wang,
de zachte haartjes
warm
en donzig.

Of hoe een moederhart
smelten kan.

Omhoog!

En dan zit je
in de zetel
terwijl het wurm
kruipend
de kamer verkent
onder half
toeziend oog
van mama.

En dan
verschijnt plots
een knuffelhaartjeskopje
naast je benen.
De pruts zit
op haar knietjes.
Toch?

Tot je merkt
dat een mollig armpje
op de zetel rust
en de guitige ogen
afwachtend vragen
wanneer mama
het merken zal.

Wat dan?
Oh je staat
op je voetjes.
Eh?
Je voetjes?
Helemaal alleen?

De stralende
triomfantelijke lach
die volgt
op je ontdekking
is er eentje
die je nooit
maar dan ook
nooit
meer vergeet.

Brabbelen en lachen

Lachebekje :)

Oh-oh...

Kruipen

Daar gaat ze...

En dan is eindelijk
het moment daar.
Na een maand oefenen
schuifelen
op hoge pootjes
op de armen trekkend
sluipend
tijgerend
of als een krab.
Met veel geween.
Frustratie.
Proberen...
en nog eens.
Brul.

Dan plots
is het begrepen.
Handje-knietje
handje knietje.
En hop,
de eerste meters
zijn een feit.

Een week later
is geen plekje veilig
-de katten ook niet-
it's gone mobile.

En vanaf nu
moet je opruimen
poetsen
ogen op 10 cm
vloerhoogte hebben
pluisjes
uit de vingertjes
friemelen
baby achterna lopen
en handjes uit het
stopcontact halen.
Blij zijn
met de beveiliging.

En je ligt helemaal strijk
met het fier snoetje
dat ze trekt
als ze plets-plets-plets
de keuken
ingehobbeld komt
handje-knietje
handje-knietje
plechtiger dan
een dansmarieke
op een nationale
feestdag.