Gebaren van krommen aas

En dan doe je al maanden
babygebarentaal
gewoon uit
kerjeuzeneuzeteit
en ook
omdat je hebt gehoord
dat ze zich zo
veel vroeger
verstaanbaar
kunnen maken.

Maar tot voor kort
was het handgebaren
vooral
eenrichtingsverkeer.

Tot plots het gebaar
voor "gedaan!"
werd opgepikt.
Sinds een paar weken
wordt elke maaltijd
zo beëindigd.
Genoeg is genoeg.
Aandringen
heeft geen zin!

Ook drinken,
kietelen,...
genoeg is genoeg.

Een paar weken geleden
deed ze een apart gebaar.
Spontaan.
Ik maakte daar
"knuffelen" van
en gebruikte dat
regelmatig.
Sinds een paar dagen
doet ze het heel vaak
en dan knuffel
ik haar murw
en giert ze het uit.
En ik krijg een knuffel terug
als ik erom gebaar.

Maar alle andere gebaren
die ik al maanden deed
werden genegeerd.

Tot vanavond.
Bij het in bedje leggen
deed Rosa
vuistje open
vuistje dicht.
Het gebaar voor melk.
Ik dacht "die zegt dada"
dus ik dada-dada
vrolijk terug.
Slaapwel!
Rosa zet zich recht
en herhaalt
het gebaar.
Jaja, dada!
En nog eens,
dwingender,
nadrukkelijk.
Huh?
Doe jij nu melk?
Oooooooooooh!
Ik ben
de avondmelk vergeten!

Slim kind!

En vooral:
superhandig!

Een jaar

Ondertussen is ze 1.
Gisteren geworden.
Mijn Grote Meid.
1 jaar mama,
1 jaar trots
1 jaar emotie
1 jaar knuffelen.

Van borst tot fles
tot boterham.
Van gevoerd tot
met de handjes eten.
Van liggen over kruipen
naar staan en stappen.
Van pruttelen naar gorgelen,
dan kleine klankjes
en brute brabbels.
En soms -per ongeluk-
een woord.

Van wankele handjes
naar duwen, grijpen, pincet.
Pietepollekespakken.
Van handjes wapperen
naar gerichte gebarentaal.
Van opgetild worden
naar zelf aan mama's benen
hangen.
Van 20 cm zien
tot op 5 meter
een pluisje zien liggen.
Van stilletjes liggen
naar turbospurten
naar datzelfde pluisje.
Dat eindigt in de mond.
Die eerst tandeloos was
maar ondertussen
al 8 tandjes telt.

Ondertussen is ze 1.
Mijn kleine grote meid.
Al heel veel genoten
en van geen seconde spijt.

Woops...

En dan merk je
dat je al maanden
niks hebt gepost...

Ook al is er veel gebeurd
en is dat kleine grut
al lang geen baby meer.
Maar druk he.
Werken, spelen, mama zijn.

Hoogtepunten:
kruipen,

zichzelf optrekken,
ondertussen zelfs
zonder hulp staan,
en stappen aan het handje.
Tatert nu van opstaan
tot weer slapengaan.
Geen woordjes,
maar het komt al aardig
in de buurt.
De intonatie lijkt soms
een opname
van mezelf...

Wemelmie,
speeltornado
aandachtsmiep.

Helaas twee weken
overschaduwd
door ziekenhuisverblijf
twee keer long ontstoken
een keertje viraal
van erresvee
en daarna bakketerjeel
van de nare beestjes.

Ach ja.
Het hoort erbij.

1 jaar Rosa

1 jaar Rosa

Smelten

En dan plots
krijg je
een echte knuffel
zomaar, ineens
warme handjes
in je nek
en het hoofdje
tegen je wang,
de zachte haartjes
warm
en donzig.

Of hoe een moederhart
smelten kan.

Omhoog!

En dan zit je
in de zetel
terwijl het wurm
kruipend
de kamer verkent
onder half
toeziend oog
van mama.

En dan
verschijnt plots
een knuffelhaartjeskopje
naast je benen.
De pruts zit
op haar knietjes.
Toch?

Tot je merkt
dat een mollig armpje
op de zetel rust
en de guitige ogen
afwachtend vragen
wanneer mama
het merken zal.

Wat dan?
Oh je staat
op je voetjes.
Eh?
Je voetjes?
Helemaal alleen?

De stralende
triomfantelijke lach
die volgt
op je ontdekking
is er eentje
die je nooit
maar dan ook
nooit
meer vergeet.

Brabbelen en lachen

Lachebekje :)

Oh-oh...

Kruipen

Daar gaat ze...

En dan is eindelijk
het moment daar.
Na een maand oefenen
schuifelen
op hoge pootjes
op de armen trekkend
sluipend
tijgerend
of als een krab.
Met veel geween.
Frustratie.
Proberen...
en nog eens.
Brul.

Dan plots
is het begrepen.
Handje-knietje
handje knietje.
En hop,
de eerste meters
zijn een feit.

Een week later
is geen plekje veilig
-de katten ook niet-
it's gone mobile.

En vanaf nu
moet je opruimen
poetsen
ogen op 10 cm
vloerhoogte hebben
pluisjes
uit de vingertjes
friemelen
baby achterna lopen
en handjes uit het
stopcontact halen.
Blij zijn
met de beveiliging.

En je ligt helemaal strijk
met het fier snoetje
dat ze trekt
als ze plets-plets-plets
de keuken
ingehobbeld komt
handje-knietje
handje-knietje
plechtiger dan
een dansmarieke
op een nationale
feestdag.