Toegegeven.
Het is vooral
mamatrots
die deze titel
inspireert.
Maar.
Net 7 maanden warm
heeft ze haar
eerste 'woord'
geproduceerd.
Opa.
"We gaan straks
naar opa en oma",
kondigde ik aan.
De uk herhaalde
traag en proevend:
oooo - pa. Oooopaaa.
En de rest van de dag
opaopaopaopaopaopaopa.
Mijn vader trots
als een pauw
met een diploma.
Hoe zou je zelf zijn.
Voor de spiegel
of tegen mensen
dieren
winkelruiten
wapperde ik
constant
met mijn hand
terwijl ik daar
drift enthousiast
"dada! dada!"
bij schelde.
Ja, als moeder
verlaag je je niveau
aanzienlijk.
Maar met een baby
op je arm
is dat OK.
Want de geadresseerde
doet al even debiel mee
(ook al is het een
winkelruitweerspiegeling).
Soit.
Sinds zondag
snapt Rosa dat
de handjewapper
wordt begeleid
met "ta-ta".
(Of tatatatata,
een kniesoor die daar op let).
Dus dat wordt geoefend.
En ook naar mensen.
Zodat het nu aan mama is
om staan te blinken
als een medaille
op zijn zondags.
Flinke Rosa.
Geniaal kind!
Ik wist het wel.
Helemaal de moeder.
Tata!
omaomaomaoma is ook trots ! :0)
BeantwoordenVerwijderenOndertussen zal haar vocabulaire al wel wat uitgebreid zijn, zeker? Bij Arwen was papa de eerste die 'in de prijzen viel'.
BeantwoordenVerwijderenDat was trouwens ook op 7 maand. Ik ben eens benieuwd hoe het bij Merthin gaat zijn, volgens mij is hij (zoals de meeste jongens) trager qua verbale ontwikkeling. Arwen had volgens mij op deze leeftijd al een véél groter gamma aan klanken en geluiden.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen nog geen echt woord (1 jaar), ze concentreert zich overduidelijk op de grove motoriek :)
BeantwoordenVerwijderenKek (kijk) en mama/papa/baba zijn het nu zowat...
Wat wel begint aan te slaan zijn gebaren, ze doet heel duidelijk het aangeleerde gebaar voor genoeg als haar eten op is of als ze niets meer wil. Dan zet ik het eten ook direct weg, en wordt er ook niet meer gezeurd. Handig!
Knuffelen kent ook een gebaar en wordt ook vaak gevraagd (of voorafgegaan aan een knuffel voor mama).
Andere gebaren worden nog druk geoefend, maar ze begrijpt ze wel.