Rosa vier maanden - blije baby

En dan schrijf je
even niets
en plots bedenk je
"waar begin ik?"

Want even stond het stil
ging het zijn gangetje
en plots is ze weer
uit kleertjes gegroeid
kan ze omrollen
dingen grijpen
zelfs even zitten
groentenpapjes eten
brabbelen
arreuh
prrrrrrrrrt
liefst met een mondje
vol spinazie.

Huilen is nu enkel
voor moe en
heel soms honger.
De rest van de dag
is voor lachen.

Ook ons leven
is veranderd.
Sinds half april
gaat Rosa
naar de crèche
en sinds maandag
de hele week.
Want mama werkt weer.
Want kindjes kosten geld.

En je merkt
dat alle clichés
echt waar zijn.
"Je ziet die pruts grager
dan je ooit had kunnen
bedenken. "
Ongelooflijk, echt waar.
Zij is mijn alles.


"Van je eigen kind
ben je niet echt vies".
Klopt.
Behalve voor snot.
Niet mijn favoriet.

"Het vliegt voorbij".
Vooral met dat cliché
heb ik het het lastigst.

Dat evolueert zo snel
soms zou ik willen
dat het even stopt.
En tegelijk
verlang ik ook alweer
naar de volgende talentjes….

En het steekt.
Enorm.
Dat het nu
nog harder zal vliegen.
Nu ik haar maar enkel
een paar uurtjes
'sochtends, 's avonds
en in het weekend zie…
Maar mama moet werken.
Want kindjes kosten geld...