Soms steekt het.
Met een tweede mondje
en een gebrek aan
vaste job
of vaste opdrachten.
De onzekerheid
elke maand
opnieuw.
Vooral als ik
verslagen lees
van gelukkige
gezinnetjes
die kamperen gaan
of een mooie reis
maken
in een tropisch land
met baby of grut.
Ja dan steekt het.
Nu
zou een reis
nog simpel zijn.
Rosa in de draagdoek
en mama trekken.
Mijn grootste wens.
En net nu dreigt
de crisis.
Primeert verstand
boven zin.
Dreigen
rode cijfers.
Net nu
is het allemaal
pijnlijker
nijpender
onzekerder
dan ooit.
En net nu
steekt het harder
dan ooit tevoren.
Want net nu
is er iemand
voor wie het
even wél
belangrijk is
dat mama
drijvend blijft.
De vreselijke
"keuze"
voor voltijds werken
en bijklussen
om te kunnen
zorgen voor.
Terwijl het
anders
zou moeten zijn.
Tijd vrijmaken
om te genieten
van
en met
de uk.
Die gedachte
tovert regelmatig
een traantje
op mijn gezicht
en dringt me
het gevoel op
een minder goeie mama
te zijn
dan zij
die wel tijd kunnen
vrijmaken
er wel kunnen zijn
wel lekker samen
op reis kunnen.
Onzin natuurlijk.
Maar tegen gevoel
doe je niks.
Alleenstaand mama zijn
is niet zwaar.
Niet het praktische.
Ook niet het emotionele.
Meestal niet.
Maar dit.
Het ontbreken van
financiële slagkracht.
En de wetenschap
dat het domweg
mijn eigen fout is.
Dat ik beter
mijn best moet doen.
Het sluimerend
schuldgevoel.
DAT weegt.
héla schatteke, zó niet hè? Je doet -heus wel- hard genoeg je best -> kijk bij twijfel gewoon even naar stralend snoetje van goudlokje! Kinderen hoeven geen verre reizen; die willen moederliefde en op tijd eten! Financieel plaatje voor alleenstaande moeders blijft moeilijk, ook voor voltijds werkende moeders, (en die hebben dan weer geen tijd/geduld genoeg) deeltijds werkenden (minder geld, meer tijd) enz...
BeantwoordenVerwijderenHet komt goed, écht waar, vertrouw erop ;-)
Meiske, ik ben een voltijds thuiswerkende moeder met twee koters èn man, en ook ik zit op tijd en stond met schuldgevoelens, hoor. Zeker als ik tijdens de vakantie voor de zoveelste keer tegen die om aandacht smekende snoeten moet zeggen 'ik ben aan het werk, ik heb nu geen vakantie, laat me even met rust.' Terwijl ik zoveel liever gewoon met hen de straat even zou oversteken en de speeltuin in zou gaan. En bij wie net als we een grote uitgave hebben gedaan de droogkast de geest geeft. Niemand is perfect, maar goed genoeg is al heel wat. En ik geloof echt dat jij 'goed genoeg' bent voor je Rosa!
BeantwoordenVerwijderenTrouwens: wie gooit er nu op het net of zijn blog dat de rekening weer omzeggens leeg is, dat er wat veel rekeningen zijn binnengekomen, dat er toch weer meer belasting moet worden bijbetaald dan eerst gedacht? Weinig mensen, hoor. En toch gebeurt het constant, ook hier. En we overleven het allemaal :-)
BeantwoordenVerwijderen