En dan slaapt ze.
Uitgeput van het eten.
Comazuipen.
Volledige overgave
aan Klaas Vaak.
Op schoot bij mama.
Op mijn schouder,
de slab op half zeven.
In het grote bed
in mijn armen.
In de draagdoek.
En het enige wat ik kan doen
is staren en genieten.
Van dit slapend wondertje.
Dat duizend kusjes krijgt
of aaikes door de haartjes.
En alle krijspartijen
zijn direct vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten